هفت حقیقت جذاب از زندگی ایزاک آسیموف

من از علاقه مندان به نوشته های ایزاک آسیموف و یک کاربر ساده ی توییتر هستم. ادعای دبیری و نویسندگی ندارم و تنها نام ایزاک آسیموف و خواندن این سرگذشت در توییتر و کنجکاوی، منو به اینجا رسوند تا با خوندن کامنت های زیر مطلب و دیدن برخوردهای شگفت انگیز از سوی انسان هایی در جایگاه هایی فرهنگی، بخوام چند کلمه ای بنویسم. تلاش می کنم -چنان که حقیقتا هستم- بی طرفانه نظرم رو بگم و منصفانه بنویسم و اگر زحمتی داره نوشتن این مطلب، فقط خدمتکار فرهنگ کشورم باشم و به اصطلاح سنگ هیچ طرفی رو به سینه نزنم. تولید محتوا و آفریدن، کار بزرگیه و از کسانی برمیاد که از قبل اسباب بزرگی همه آماده کرده باشند. ترجمه اگه آفریدن نیست، دست کمی از اون نداره. مترجم به زحمت مطلبی رو از سرزمینی دیگه و زبانی دیگه به دوش میگیره و کلمه به کلمه اون رو برای استفاده ی مردم سرزمین خودش هدیه میاره. بنابراین می توان زحمت و مشقتی در اون تشخیص داد. وبگردی اما از نامش پیداست گشتن و آسان تر از اون، کپی پیست کردن شاید معادل زحمتی به اندازه ی ترجمه ی دو کلمه از کل کلمه های متن ترجمه شده است. صرف نظر از حق مولف و مترجم و فقط از جنبه ی انسانی قضیه، چه می شد اگر از لحظه ی اول نام منبع به احترام زحمتی که مترجم کشیده آورده می شد تا دلخوری و اعتراض در پی نداشته باشه و به اعتبار فرهنگی وبسایت شما هم لطمه ای وارد نشه.
اگه به سرگذشت واژه ی دبیر در ادبیات فارسی نگاه کنیم درک می کنیم که چه کلمه ی باشکوهیه و همزمان مسئولیت-زا:
به هر کار دستور بد برزمهر
دبیر جهاندیده ٔ خوب چهر
(فردوسی)
گزین کن از ایران یکی مرد پیر
خردمند و گویا و گرد و دبیر
(فردوسی)
و چنان نبشتی [ مسعود ] که از آن نیکوتر نبودی چنانکه دبیران استاد در انشاء آن عاجز آمدندی . (تاریخ بیهقی ص ۱۳۰)

چنان که میبینیم همه جا نام دبیر با احترام و در کنار واژه های بزرگی چون خرد و فرزانگی و کمال اومده. آنقدر که حکیم ابوالقاسم فردوسی، بزرگمهر این وزیر نام آور و بزرگ ایرانی رو دبیر لقب میده. از کسی که خودش رو سردبیر میدونه انتظار دبیری میره. اما برخوردهایی که می بینیم، به ویژه از خانم سردبیر، همه پر ز گرز است و تیغ است و تیر !! مسلما این برخوردها چنین معنایی که از دبیر انتظار داریم رو به ذهن متبادر نمی کنه.
چیزهایی که در این صفحه می بینیم چندتایی تبلیغه، یک مطلب کپی پیست شده از وبسایتی دیگه و تنها محتوایی که دبیران محترم سایت شخصا تولید کردن، ادبیاتی هست تهاجمی در برابر اعتراضی حقیقتا به جا به اضافه ی واژه هایی از قبیل: (به ترتیب از بالا به پایین): یارو – عقده ای بازی – هوچی گری های شما – از این بچه بازی ها شرم کنید – دستخوش! – در محیط دانشگاهی هم که امکان دزدی ادبی و تقلب بسیار بالاست – دنبال طرف نمیره – با دادن لینک به متن اصلی داریم ترافیک به سایتشون میدیم – من اگر بودم، تشکر هم میکردم.

انصاف داشته باشید. برخوردی که شما با اعتراض مترجم کردید تولید مقداری محتوای توهین آمیز بود با منت گذاری به عنوان حسن ختام عرایضتون. با چنین برخوردهایی و چنین معرفی نامه ی شخصیتی درخشانی از طرز صحبت کردن دبیران وبسایت، مخاطبی که اینجا میاد بلافاصله می فهمه که هدف از وبسایت گردانی شما کسب درآمد از انتشار تبلیغاته نه تلاش برای ارتقای فرهنگ. با برخورد منصفانه شایسته است که سپاسگذاری کنم از تنها نقطه ی درخشان وبسایت شما، خانوم فرشته اکرادی که خودشون رو از نویسندگان همین وبسایت معرفی می کنند اما دست کم تلاش دارند تا از کسی که حقش ضایع شده دلجویی کنند.
آرزو می کنم شما که زحمتی میکشید و دستی در کار فرهنگی دارید، فرهنگی هم برخورد کنید، چه هنگام کپی پیست کردن و چه هنگام تولید محتوا.
از اونجا که توییتر شبکه ای اجتماعی هست که بیشتر، کلمه ها و نه عکس ها فیلم ها و … در اون کاربرد داره، طبیعتا کاربران توییتر هم بیشتر اهل مطالعه و خواندن هستند و تقریبا میشه گفت قشر کاربر توییتر، اغلب، قشر کتاب خوان و اهل مطالعه ی کشور هم هست. نیز از اونجا که شما مطالب خواندنی انتشار میدید احتمال اینکه مخاطبان شما هم از توییتر آمده باشند بسیار زیاده. بنابراین نحوه ی شکل گیریِ ادامه ی این داستان و معرفی وبسایت شما و تلاش های شما، در توییتر، به میزان زیادی بستگی به ادامه ی همین تجربه و داستانی داره که تا این لحظه با چند نفر از کاربران توییتر داشته و خواهید داشت.
از صمیم قلب براتون آرزوی پیروزی و بهروزی می کنم.

یکی از کاربران توییتر

نویسندگان و دبیران عزیز و قدرتمند وبسایت، از اینکه کامنت من هنوز نمایش داده نشده متاسفم. گمان میکردم با هر احتمالی اگر از نوشته ی بنده راضی هم نباشید، وقتی که جای پاسخگویی هست، دست به حذف فیزیکی و ترور نوشته نخواهید زد.
لطفا قدرت خود رو در تحمل و مدارا و قدرت در نوشتن به نمایش بگذارید. من علاقه دارم نوشته م همین جا منتشر شه در همین وبسایت.
دریته که قدرت دارید اونو حذف کنید اما انتشارش چهره ی بدون شک قدرتمندتری از شما نمایش خواهد داد. من اطمینان دارم

با سلام
صرف نظر از قضاوت درمورد اینکه آیا شما حق انتشار مطلبی که توسط کس دیگه ای ترجمه شده را داشتید یا نه و آیا این مشمول رعایت کپی رایت (بیشتر از لحاظ اخلاقی تا قانونی) بوده یا نه، بیشتر نحوه پاسخگویی به اعتراض (حق یا نا حق) نظر من رو جلب کرد و اون رو به شدت غیر حرفه ای برداشت می کنم.
انتظار من از سردبیر یک سایت (فرهنگی یا ورزشی یا حتی یک سایت زرد) اینه که با صبر، حوصله و با زبان نرمتری با مخاطب سایتش گفتگو کنه. حداقل از نظر من این ادبیات تند و گاه بی ادبانه، شایسته و قابل دفاع نیست حتی اگر حق با شما باشه. توصیه من اینه با صبر، حوصله و آرامش بیشتری به کامنتهای مخاطبین خودتون، حتی اگر با توهین همراه باشه، جواب بدین

مطلب کپی توی سایت گذاشتن، مثل جویدن قرص برنجه

جمله بالا توییتی بود که در این کامنتدونی حروم شد، مثل اسپرمی که قرار بود بابا بشه